Cümlenin, değişik işlevlerdeki öğelerin yargısal bütünlük içinde bir araya gelmesiyle oluştuğunu biliyoruz. Cümlede yer alan öğelerin sayısı yargının içeriğine bağlıdır. Yargı, yalın bir şekilde anlatılmak isteniyorsa iki ana öğeden (özle ve yüklemden) oluşur.

Örnek: Dönüş yakındır

Dönüş: özne, yakındır: yüklem.

Yüklem

Yargı bildiren sözcük ya da söz öbeklerine yüklem denir.

Örnek: Zaten bu ailede aklı tam ayar kimse yoktur.

Örnek: Gecenin hummalı sessizliği kulaklarında yüksek voltajlı bir elektrik akımı gibi vınlıyordu.

Özne ve tümleçler sonraki konuda işlenecektir.