Dilimizde bir sözcüğün birinci hecesinde düz bir ünlü (a, e, ı, i) varsa, sonraki hecelerde de düz ünlüler bulunur.

Örnek: anlaşmak, yanaşmak, kayıkçı

Buna karşılık Türkçe bir sözcüğün birinci hecesinde yuvarlak bir ünlü (o, ö, u, ü) varsa sonraki hecelerde dar yuvarlak (u, ü) veya düz geniş (a, e) ünlüler bulunur.

Örnek: çocuk, odun, oturmak

Dilimizde bu kurallara uymayan sözcükler bulunabilir.

Örnek: avuç, çamur, kabuk, kavun, kavurmak, kavuşmak